

Bianca DeLeon
The Long Slow Decline Of Carmelita
Lonesome Highway Music CD8067
Bordermusic.








Harmen van Aurich, Heaven Popmagazine 11-1-2006, Momenteel ligt het mooie nr. 1 (2006) in de winkel! Wilt u weten waar het bij u te koop is?
Mail naar: bladmanager@heaven.be en u krijgt snel bericht.

Bianca DeLeon, The Long Slow Decline Of Carmelita (Lonesome Highway Music)
In tegenstelling tot een aantal jaren geleden, heeft mijn persoonlijke muzikale voorkeur zich steeds verder van Texas gedreven. Kan als reden niet echt een sluitend alibi bedenken, behalve wellicht dat ik mijzelf een overkill aan Texaans artiesten had toegediend. Bianca DeLeon’s laatste album brengt mij echter tot berouw, en deed me realiseren waarom deze artiesten een zekere dominantie hebben uitgeoefend op de alternatieve country markt. Vaak wordt ik heen en weer geslingerd, en gegrepen door gevoelens van melancholie bij het beluisteren van “The Long Slow Decline of Carmelita”. Zelden wordt het grensgebied tussen Noord en Zuid Amerika zo beeldend weergegeven, je proeft duidelijk de wederzijdse invloeden van zowel de Mexicaanse cultuur, en de door de zon verwarmde uitgestrekte cactuslandschappen. Flaco Jimenez, maar ook Redd Volkaert, speelt een bescheiden rol op dit zinderende album, maar de overige musici weten zelfstandig prima gevoelens van nostalgie op te roepen met hun klassieke instrumentatie; veel accordeon, viool, steel en Spaanse gitaar, en de nodige ritmische ondersteuning, waarbij overigens sporadisch de Spaanse taal opduikt. Mocht je overwegen Texas eens te gaan bezoeken, denk dat deze plaat de juiste sfeertekening alvast plaatst. De gehele productie vormt weliswaar een ietwat traditioneel, maar toch een zeer aangenaam geheel. Duidelijk een CD die door middel van een bescheiden persduwtje, een ietwat meer bevestigende “exposure”, zichzelf na enkele malen beluisteren moeiteloos uit de schaduw trekt. Volgens John Conquest van 3rd Coast Music zijn er maar een beperkt aantal die muziek schrijven met hun ziel op de plaats van hun verstand, Townes van Zandt, Hayes Carl en Bianca staan boven aan zijn lijst. Veronderstel dat hiermee toch aannemelijk is gemaakt binnen welke context we Mrs. DeLeon mogen plaasten. (Rein van den Berg) December 2005






Rootstime Belgium
BIANCA DELEON THE LONG SLOW DECLINE OF CARMELITA LIVE : FROM HELL TO HELSINKI Lonesome Highway Music Bianca DeLeon is hoorbaar geïnspireerd door de grote Texaanse artiesten zoals Townes Van Zandt en Guy Clark, met wie ze trouwens de knepen van het vak heeft geleerd. Aan de andere kant klinkt Bianca DeLeon ook behoorlijk country en folky. ”With Joe Ely” staat pontificaal op het hoesje te lezen van haar debuut “Outlaws & Lovers” en enkele aanbevelingen van onder andere Guy Clark en Eric Taylor. In 2002 verscheen haar tweede album, “Live:From Hell To Helsinki” with John Permenter, een akoestisch album live opgenomen voor de Finse radio tijdens haar Europese tour. Tijdens deze tour kon ze rekenen op de romantische viooltonen van J. Permenter. Ook dit album, zoals haar debuut kreeg overal in de pers zeer goede recensies. Die mix van Texas-country met een vleugje Mexicaanse zwierigheid is weer te horen op haar derde album “The Long Slow Decline of Carmelita”, muziek die heel goed te pruimen valt en erg gevarieerd klinkt. Daarbij komt dat Bianca De Leon, beschikt over een lekkere stem; niet donker, niet licht, warm en met voldoende elasticiteit. Ze zet alle ingredienten in om Americana in te kleuren; de pedalsteel, de accordeon en de viool. De ene keer ligt het accent op country de andere keer op rock, folk, tex-mex, swing of Flamenco. Wat me terugbrengt bij het begin. Er spelen weer bekenden mee op deze cd, om aan te geven hoe zeer ze op handen wordt gedragen door collega’s. ‘With Grammy winner Flaco Jimenez’ staat op het hoesje te lezen. Bianca DeLeon heeft me wederom verrast op deze plaat en ik ben er nog blij om ook. De sfeer op dit album is vooral ingetogen. De songs van Bianca DeLeon liggen heel lekker in het gehoor – puur genieten. Een cd waarop het ‘s ochtends vroeg lekker wakker worden is en waar je ‘s avond laat bij wegdroomt. Zet hem hard op en je hoort pas hoe goed het allemaal in elkaar zit. Een plaat die bij elke luisterbeurt beter wordt, een werkelijk ijzersterke plaat van deze Texaanse zangeres uit de kring van intimi van wijlen Townes van Zandt. There’s no doubt Bianca DeLeon is very much inspired and influenced by such great Texas artists like Townes Van Zandt and Guy Clark, but on the other side she also puts a big shot of Country and Folk into her music. She got Joe Ely playing as a guest musician on her debut album ‘Outlaws And Lovers’ and got recommendations from colleagues like Guy Clark and Eric Taylor. Her second album ‘From Hell To Helsinki’, recorded live and all acoustic with fiddle player John Permenter at a radio show in Finland became available in 2002 and shows the more romantic side of Bianca DeLeon. As well as the first one this record gets nothing but the best reviews in the press no matter where. Now on her third release ‘The Long Slow Decline Of Carmelita’ we hear a mixture of Texas country music with a touch of mexican style, music that sounds so well especially because of its variety and the very nice voice of its singer. Sometimes dark, sometimes bright, but always warm and with a high elasticity. And we also have all the ingredients ‘Americana’ needs – pedal steel, accordion and violin, which gives a special tuning to each of these songs. There’s Country, Rock, Folk, Tex-Mex, Swing and Flamenco and once again with Grammy winner Flaco Jimenez she was able to get another heavy weight in the music business by her side. Bianca DeLeon has surprised me once again and I’m very excited about this record, too. The atmosphere is especially modest and the songs are sounding absolutely delicious. A disc for a perfect awake in the morning and to get lost in dreams and thoughts in the evening. Compare it on a high level and you will hear how really good it is at all. An album that becomes better and stronger by each listening to this Texas singer, who surely belongs to the same circle as the late Townes Van Zandt.
